Odpoczynek w ogrodzie

Autorem artykułu jest Li Li

Najlepszym relaksem w naszym zabieganym świecie, jest obcowanie z naturą. I to wcale nie oznacza jedynie spacerów po lesie. Szczególny problem z tym mają ludzie mieszkający w miastach, gdzie ze wszystkich stron przygniata beton i asfalt.

Dla tych osób, które przyzwyczaiły się do życia między płytami betonu, odpoczynkiem będzie chociażby kilkanaście minut spędzonych w miejskim parku. Dlatego tak ważne jest byśmy dbali szczególnie o te zielone wyspy, które uchowały się gdzieś na tle szarości. To od nas zależy jak będą one wyglądały – czy zamienią się w zanieczyszczone i jałowe, czy rozkwitną, by cieszyć oczy.

Bardzo ważne jest również odpowiednie projektowanie terenów zieleni tak, by harmonijnie ze sobą współgrały i cieszyły oczy w każdym sezonie w roku. Niebagatelne znaczenie ma tu sztuka ogrodnicza, która inspiruje zarządców parków i projektantów do profesjonalnego podjęcia tej kwestii. Kwiatowe rabaty, kwitnące krzewy i byliny wraz z nadejściem wiosny cieszą oczy, i wpływają na ogólny wygląd miasta. Kwietniki pełne barwnych kwiatów, odpowiednio dobranych kolorystycznie są uroczym akcentem, który poprawia humor i pozwala odetchnąć od przytłaczającej szarości.

Dziś sztuka ogrodnicza odżywa, a architektura krajobrazu jest bardzo obleganym i prestiżowym kierunkiem na studiach. Od wieków przywiązywano wielką wagę do ogrodnictwa. Słynne są ogrody francuskie, projektowane na styl barokowy. Równo przycięte żywopłoty, kręte ścieżki, dokładnie wyznaczone grządki i rabatki oraz bujne, ale uporządkowane krzewy – cieszyły oczy, lecz nie pozwalały naturze na swobodne życie. Przeciwieństwem tego rygorystycznego, choć pięknego stylu, były ogrody angielskie.

Nawiązywały do tradycji romantycznych – panował w nich swobodny nieład a sztuka polegała na odpowiednim doborze roślin. Dominowały więc wtedy róże, pnącza oraz stylizacje. Meble ogrodowe i inne elementy wystroju sztucznie postarzano, tak by wyglądały na ruiny pochodzące z czasów gotyckich czy antycznych. Dziś aranżacja ogrodów urasta również do rangi sztuki – tyle, że nowoczesnej, która wykorzystuje wszelkie zdobycze techniki i style projektowania – w zależności od gustu właściciela ogrodu.

---

Zakładanie ogrodow Warszawa

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Ogrodzenie ogrodzeniu nierówne - czyli panele kontra siatka

Autorem artykułu jest Dawid Cybulski

Siatka i panele to dwa rodzaje ogrodzeń, które możemy zamontować stosunkowo szybko i łatwo. Co więcej, są one tańsze niż ogrodzenia murowane czy kute.

Siatka i panele różnią się od siebie w zakresie sposobu montażu i wytrzymałości, no co ma wpływ technologia wykonania i rodzaj zastosowanego drutu – warto zatem przyjrzeć się im bliżej.

Ogrodzenia wykonane z paneli lub siatki są popularne i stanowią dobre rozwiązanie, zwłaszcza na działkach o dużej powierzchni i przy bocznych liniach posesji. Ogrodzenie powinno służyć przez długie lata i być łatwe w konserwacji. Właściwie dobrane, zabezpiecza posesję, harmonijnie współgra z architekturą działki, jest estetyczne i funkcjonalne. Przyjrzyjmy się zatem, jak pod tym względem prezentują się panele i siatka.

Siatka ogrodzeniowa

Najczęściej spotykanym rodzajem ogrodzenia siatkowego jest ogrodzenie plecione, wykonane z drutów, których ogniwa nie są ze sobą połączone na stałe. Siatka tego typu dostępna jest w rolkach, co niestety wpływa na jej jakość – zwinięta siatka może się odkształcać. Montaż plecionki jest czasochłonny i skomplikowany – należy ją rozwinąć i przycinać w miejscach łączenia. Wymagane jest również zastosowanie odkosów przy narożnych słupach, co stanowi dodatkowy koszt. Siatkę należy naciągnąć przy użyciu drutów naciągowych na górze i na dole ogrodzenia. Z tego względu, jej montażu nie da się wykonać samodzielnie. Dodatkowo, ze względu na swoją stosunkowo niewielką sztywność jest podatna na wgniecenia i odkształcenia. Jeśli dzieci urządziły sobie na działce pole do gry w piłkę nożną, a ogrodzenie służy im za bramkę, to siatka może szybko ulec wgnieceniu na skutek uderzeń piłką.

Innym sposobem zabezpieczenia terenu jest zakup siatki zgrzewanej. Jest ona zbudowana ze zgrzanych ze sobą na stałe drutów i posiada zazwyczaj oczka w kształcie kwadratów. Taka konstrukcja siatki zapewnia jej nieco większą sztywność w porównaniu z siatką plecioną i powoduje, że jest ona łatwiejsza w montażu. Nie wymaga naciągania, a do jej zamontowania wystarczy zwykle jedna osoba.

Ogrodzenia siatkowe: plecione i zgrzewane, występują najczęściej w dwóch rodzajach powłok – drut ocynkowany lub powłoka z PCV. Siatka wykonana z drutu ocynkowanego charakteryzuje się większą wytrzymałością. Jej mankamentem jest jednak to, że występuje tylko w kolorze srebrnym. Jeśli chcemy ubarwić nasze ogrodzenie, możemy zabrać się za malowanie lub wybrać siatkę powlekaną PCV. Wykonana jest ona z drutu pokrytego dodatkowo warstwą tworzywa, które może występować w różnych kolorach. Takie ogrodzenie posiada jednak mniejszą odporność na korozję – warstwa drutu jest cieńsza, a PCV ulega kruszeniu w wyniku działania czynników atmosferycznych. Ogrodzenia siatkowe zabezpieczone są tylko przez ocynk galwaniczny, który dodatkowo ulega zniszczeniu w wyniku zgrzewania. Powoduje to zwiększoną podatność na rdzę.

Panele ogrodzeniowe

Panele ogrodzeniowe to uniwersalne ogrodzenie, wykorzystywane do zabezpieczenia zarówno prywatnych posesji, jak i obiektów przemysłowych oraz publicznych. Panele zbudowane są zwykle z drutów stalowych o różnych średnicach (w zależności od wymaganej wytrzymałości), które zgrzewa się ze sobą. Dodatkową wytrzymałość w tego typu ogrodzeniu stanowią przegięcia poziome, których ilość jest uzależniona od wysokości panelu. Druty paneli są mniej elastyczne i zwykle grubsze w porównaniu z drutami wykorzystywanymi w ogrodzeniach siatkowych. Dzięki temu panele są dużo bardziej trwałe i zapewniają większe poczucie bezpieczeństwa.

Ogrodzenia panelowe kupuje się na sztuki, dopasowując ilość i rozmiary paneli do powierzchni i rodzaju terenu, który chcemy zabezpieczyć. Do paneli dobieramy słupki montażowe, które będą stanowić podstawę konstrukcji naszego ogrodzenia i obejmy montażowe, dzięki którym przymocujemy panele. – Panele to inny rodzaj ogrodzenia niż tradycyjne ogrodzenie kute. Pierwszą różnicę widać już w cenie, gdyż panele są rozwiązaniem tańszym – tłumaczy Marek Malec pracownik firmy produkującej systemy ogrodzeniowe – Ogrodzenie z paneli dobrze wpisuje się w krajobraz otoczenia, nie musi przy tym wyglądać jak ogrodzenie przemysłowe. Dzięki różnorodności kształtów i możliwości malowania paneli poprzez lakierowanie proszkowe w palecie barw RAL, nasze ogrodzenie może przybrać dowolny kolor – dodaje Malec.

Panele ogrodzeniowe, aby dobrze spełniały swą funkcję, powinny posiadać właściwe zabezpieczenia antykorozyjne. W przeciwnym razie, ogrodzenie zamiast prezentować się estetycznie, szybko zacznie szpecić otoczenie. Dobre panele przed korozją chronią 3 rodzaje powłok. Są to zabezpieczenia w postaci ocynku ogniowego lub powłoki wykonanej lakierem proszkowym w palecie RAL, gdzie podkład stanowi ocynk galwaniczny, sam w sobie spełniający funkcje ochronne. Trzecim rodzajem powłoki jest połączenie ocynku ogniowego z malowaniem na dowolną barwę z palety RAL. Zabezpieczenia te zapewniają długotrwałą ochronę przed niekorzystnym działaniem czynników atmosferycznych. Gwarancji na nasze panele udzielamy na okres do 7 lat – wyjaśnia Marek Malec.

Panele kontra siatka - podsumowanie

Największą uniwersalnością spośród opisanych powyżej rodzajów zabezpieczeń charakteryzują się panele ogrodzeniowe. Wizualnie prezentują się one dużo lepiej niż zwykła siatka pleciona, która jest najtańsza, ale i najmniej wytrzymała – można ją szybko przeciąć nożycami do cięcia drutu. Z kolei siatka zgrzewana może służyć zabezpieczeniu terenu i jednocześnie pełnić funkcje ozdobne, ale ustępuje panelom pod względem wytrzymałości. W tym aspekcie panele są bezkonkurencyjne, charakteryzuje je również duża sztywność, która przekłada się na odporność na wygięcia. Panele zapewniają najtrwalsze zabezpieczenie terenu i wysoką odporność na korozję. Ich przewagą jest też szybkość i prostota montażu oraz szeroka gama kolorystyczna. Paneli nie trzeba malować, żeby uzyskać trwały kolor ogrodzenia. Jeśli zależy nam na połączeniu estetyki z solidnością, dobrym wyborem wydają się właśnie panele ogrodzeniowe.

---

Marek Malec jest pracownikiem firmy Tabal - jednego z największych producentów ogrodzeń w Polsce.

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Azalia - ozdoba ogrodów

Autorem artykułu jest Michał Pieróg

Azalia indyjska, różanecznik albo rododendron – jaką nazwą by się nie posłużyć, wiadomo o jaką roślinę chodzi. Podbiła ona polskie ogrody i nie ma w tym nic dziwnego. Azalia to bardzo efektowna roślina, która szybko rośnie i wspaniale kwitnie.

Warto jednak zadbać o jej odpowiednią pielęgnację, by w pełni cieszyć się jej urokiem. Wbrew pozorom pielęgnacja różanecznika nie jest bardzo trudna i pracochłonna, trzeba tylko pamiętać o kilku zasadach.

W naturze azalia to zazwyczaj krzew lub niewielkie drzewko, które rośnie na górzystych terenach. Lubi dość wilgotne powietrze i półcień. Są uważane za długowieczne rośliny. W warunkach ogrodowych możemy spotkać całe spektrum rozmiarowe azalii począwszy od tych, które mieszczą się w doniczce aż po okazałe krzewy, które zdobią nasze ogrody. Różaneczniki występują w dużej palecie kolorystycznej: rozmaite odcienie różu, purpury czy fioletu albo bieli – miłośnicy tego gatunku mają spośród czego wybierać.

Jakie warunki powinniśmy zapewnić naszym azaliom, by dobrze czuły się w ogrodzie? Wbrew pozorom są to rośliny dość odporne na mrozy pod jednym warunkiem – muszą mieć możliwość czerpania wody. Zamarznięta gleba to uniemożliwia. By więc nasza azalia nie uschła w trakcie mroźnej zimy, to powinna zostać jesienią zasilona nawozem, który nasyci się wodą przed mrozami. Wtedy możemy liczyć na to, że nasz różanecznik przetrwa zimę w dobrej kondycji. Warto też zwrócić uwagę na to gdzie zasadzimy naszą azalię. Nie lubi ona być narażona na działanie silnych wiatrów. Wychodząc naprzeciw jej oczekiwaniom wybierzmy więc miejsca zasłonięte, w półcieniu lub średnio nasłonecznione.

Azalie mają szczegółowe wymagania związane z glebą, w której mają rosnąc. Powinny zostać zasadzone (razem z całą bryłą korzeniową) w ziemi próchnicznej i kwaśnej. Przygotowując grunt pod zasadzenie azalii warto wiec dodać trochę torfu, by „zakwasić” glebę. Przez cały rok powinny być też podlewane, ponieważ źle znoszą suszę. W utrzymaniu odpowiedniej wilgotności pomaga kora drzewna rozsypana wokół korzeni. Uwaga! Ostrożnie z nawożeniem. Zbyt duże dawki mogą zaszkodzić. Najlepsze będą tu nawozy o przedłużonym działaniu i o składzie odpowiadającym specyficznym upodobaniom różaneczników. Powinny być to kwaśne nawozy, bez dodatku wapnia.

---

Impala

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Pielęgnacja róż w ogrodzie

Autorem artykułu jest Michał Pieróg

Bardzo trudno wyobrazić sobie ogród bez krzewów różanych. Róże zachwycają wspaniałym zapachem, mnogością kolorów, rozmiarów i kształtów. Jeśli zależy nam na pięknym wyglądzie naszych róż, to powinniśmy o nie odpowiednio zadbać.

Wybierając róże do swojego ogrodu, kierujmy się indywidualnymi preferencjami poszczególnych gatunków. To, że praktycznie wszystkie ogrody mają minimum jeden krzaczek róży, nie oznacza, że wszędzie te rośliny czują się dobrze. Przed zakupem i zasadzeniem sprawdźmy jakie wymogi odnośnie gleby, podlewania i nasłonecznienia mają upatrzone przez nas gatunku i zastanówmy się czy będziemy w stanie je zaspokoić. Generalnie możemy stwierdzić, że różę lubią glebę piaszczysto-glinastą w górnej warstwie i gliniastą w dolnej. Róże nie rosną dobrze na glebach mokrych i ciężkich. Nie liczmy na to, ze nasza róża będzie dobrze rosnąć w cienistym miejscu – to roślina zdecydowanie ciepłolubna, potrzebująca słońca do wegetacji.

Jakie są podstawowe zasady pielęgnacji róż? Przede wszystkim róże trzeba przycinać. To jeden z podstawowych zabiegów pielęgnacyjnych (nie wspominamy o takich oczywistościach jak zasilanie nawozem czy podlewanie czy walka ze szkodnikami). Najlepszym narzędziem do przycinania krzaczków róż są sekatory. Właściwą porą na zabieg cięcia jest wiosna (wtedy usuwamy zmarznięte po zimie i martwe gałązki), a cięcia powinny być wykonywane ukośnie., pół centymetra powyżej pąka. Ważna jest też pogoda – przycinamy róże w słoneczny i bezpieczny wiosenny dzień. Przedstawiamy tu ogólne zasady przeprowadzania zabiegu cięcia, bo każdy gatunek ma swoje specyficzne wymagania, które znajdziemy w fachowej literaturze. Przycinanie gałązek to też możliwość ukształtowania naszego krzaczka. Na przykład róże pienne są przycinane w korony.

--- Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Uwodzicielskie zapachy kwiatów w naszym ogrodzie

Autorem artykułu jest Wanda Frasiak

Zapachy pachnących roślin unoszą się w naszych ogrodach od wiosny, lata, jesieni a nawet zimą. Pachnące rośliny pomogą urządzić w ogrodzie kąciki do wypoczynku i marzeń.

W zimie oczar i zimowa kalina kwitną i pachną, chociaż ich pędy są jeszcze bezlistne. Nawet już od listopada na zupełnie pozbawionych liści pędach kaliny bodnanteńskiej rozwijają się rurkowate białoróżowe kwiaty. Mają one słodki i orzechowy zapach, trochę podobny do marcepanu. Delikatnie pachną także kwiaty przebiśniegu. Aby to sprawdzić, należy jednak przykucnąć albo uklęknąć.

Letnie wieczory w ogrodzie uprzyjemniają nam zapachy kwiatów liliowca, wiesiołka, miesiącznicy i tytoniu ozdobnego. Cytrynowy zapach kwiatów wiesiołka pojawia się, gdy tylko zapadnie zmierzch. Delikatne żółte płatki kwiatowe rozchylają się w ciągu kilku minut. W późnych godzinach dnia pachną także kwiaty lilii białej, tytoniu ozdobnego i miesiącznicy, zaś o zmierzchu zaczyna intensywnie pachnieć niepozorna maciejka. Nad dywanikiem z tymianku cytrynowego lub rumianku rzymskiego unoszą się całe zapachy, uwolnione dopiero po przydeptaniu roślin. Jeżeli posadzimy pod oknem sypialni bylinowy powojnik prosty (Clematos recta), a w nocy jego aromat waniliowy kwiatów zawędruje do domu.

Dzieci ucieszy czekoladowy zapach onętka i waniliowy heliotropu. Delikatne kwiaty onętka ciemnokrwistego kuszą pełnym czekoladowym aromatem dopiero w godzinach popołudniowych ciepłego, letniego dnia. Słodki jabłkowy zapach mają okrągłe kwiaty mało znanej rośliny (Cephalophora aromatica).

Każdy krok wśród poduszek kwitnącego tymianku cytrynowego zapewnia zmysłowe wrażenia. Najpierw czujemy świeży aromat cytryny, a tuż za nim ziołowy zapach tymianku. Zapachy są najintensywniejsze po lekkim roztarciu kwiatów i liści.

---

http://www.pasjeogrodow.blogspot.com./

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Niezapominajki

Autorem artykułu jest ogrodnik

Niezapominajka, zwyczajowo zwana czasem niezabudką obejmuję swoją nazwą ok. 50 gatunków zarówno jednorocznych jak i dwuletnich i bylin. To przeurocza roślina nadająca otoczeniu sielankowy, nostalgiczny charakter.

Stała się również symbolem polskiej ekologii i od kilku lat 15-ego maja obchodzimy Dzień Polskiej Niezapominajki, który jest m.in. inspiracją do zrealizowania wielu świetnych pomysłów edukacyjnych w szkołach i przedszkolach. Dzieciaki chętnie uczą się zasad ochrony środowiska i miłości do przyrody w wesoły i interesujący sposób. Można mieć nadzieję, że z wielu z nich wyrośnie następne pokolenie miłośników przyrody.

Wracając do samej roślinki: ma od 15 do 40 cm wzrostu i sadzimy ją w odstępach co 15-20 cm w podłożu zasobnym i wilgotnym. Doskonale rośnie zarówno w słońcu jaki i w półcieniu. Świetnie nadaje się do obsiania trudnych do zagospodarowania miejsc pod koronami drzew, w których na ogół nic nie chce nam rosnąć ani ładnie kwitnąć.

W naszych ogrodach najczęściej spotykanymi gatunkami są niezapominajka leśna i błotna.

Niezapominajka błotna najlepiej czuje się na podmokłych brzegach stawów i strumieni oraz na terenach okresowo zalewanych. Potrzebuje ona naprawdę dużo wilgoci.

Jeśli więc nasz ogród nie spełnia powyższych warunków polecam niezapominajkę leśną, która ma nieco mniejsze wymagania i wystarczy jej półcień lub nawet stanowisko słoneczne o ile tylko będziemy pamiętać o jej podlewaniu. Jeżeli gleba jest zbyt lekka i nie utrzymuje wilgoci w wystarczającym stopniu, możemy dodać do niej kompostu.

Wysiewać niezapominajki możemy w czerwcu lub w lipcu do gruntu lub do doniczek. Sadzonki z doniczek wysadzamy do gruntu w październiku. Możemy też jesienią przygotować podłoże na rabacie (usunąć chwasty, wymieszać z kompostem) i wysadzić na wiosnę gotowe sadzonki prosto ze sklepu.

Niezapominajki można stosować jako kwiat cięty – należy ścinać pędy o nierozwiniętych pączkach.

Niezapominajki leśne po przekwitnięciu należy ściąć. Ścięte pędy można zostawić, żeby się wysiały.

---

wszystkooogrodkach

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Feng shui w ogrodzie

Autorem artykułu jest Wiecznie Bazgrająca

Kilka słów o tym czy rozmieszczenie konkretnych elementów składających sie na ogólnie pojmowaną powierzchnię zwaną ogrodem, ma wpływ na nasze życie. W jaki sposób kształtować przestrzeń ogrodu, by wpływała kojąco ...

Czy ogród może wpływać na nasze powodzenie w zyciu zawodowym i prywatnym?

Według starożytnej sztuki feng shiu, dzięki zastosowaniu odpowiedniej konfiguracji wielu czynników możemy spowodować powstanie pozytywnych energii, które będą miały pozytywny wpływ na nasze życie. Projektując ogród w oparciu o zasady feng shui musimy pamiętać, że główną zasadą tego ‘toku myślenia’ jest zachowanie równowagi pięciu żywiołów ( drzewa, ognia, ziemi, metalu i wody). Według zasad umieszczenie w ogrodzie wodnych zbiorników zapewni powodzenie w finansach, stworzenie tarasu/ patio w odpowiednim miejscu, pozwoli na budowanie dobrych relacji w związkach i przyjaźniach zaś odpowiednia aranżacja ścieżek i zieleni sprawi poprawę naszego samopoczucia.

Równowaga i harmonia między pierwiastkami żeńskimi jin i męskimi Jang

Przeciwności się przyciągają… Mimo, że często próbują zniszczyć siebie nawzajem to nie mogą bez siebie istnieć. Energią jin w ogrodzie są delikatne jak kobieta czynniki - spadające liście, spokojna woda i pastelowe barwy, zaś Jang to energia – rwący potok pnące się w górę rośliny.

Ścieżki przez zaczarowany ogród

Według zasad feng shui ścieżki powinny się wić. Proste linie nie są wskazane, falowanie ścieżek zapewnia bowiem rozkoszowanie się otoczeniem i relaksowanie się. Aby zachować równowagę powinno stosować się regularne elementy tworzące dróżkę (np. kostka brukowa), będące naturalnymi materiałami. Nieregularne kształty powodują powstanie uczucia chaosu, czego próbujemy uniknąć. Naturalne kolory dostępnych na rynku kostek brukowych sprawią, że soczysta zieleń otaczającej roślinności będzie bardziej wyeksponowana. Kolory takich nawierzchni nie powinny dominować w ogrodzie, ale podkreślać piękno ogrodu.

Magiczna moc wody

Woda od wieków stanowi źródło życia. Powoduje uczucie spokoju i siły. Element ten nie może dominować (spowodowałoby to zachwianie równowagi pięciu żywiołów). Warto zwrócić uwagę przy projektowaniu, ze najkorzystniejszą energię niesie ze sobą woda płynąca ze wschodu. Można pod tym kątem zaprojektować kształt i kierunek przepływu wody na ewentualnych skarpach.

Miejsca sprzyjające zawieraniu kontaktów

Idealnym według feng siu miejscem na zlokalizowanie miejsca na spotkania ze znajomymi (taras, patio, miejsce na grill) jest północno-zachodnia część działki. Dla pielęgnowania związków partnerskich warto zlokalizować miejsce relaksu w południowo zachodniej części działki. Wzmacniającym budowanie relacji między ludźmi czynnikiem może być stworzenie patia/tarasu na planie koła ( które wzmocni pierwiastek jin) lub kwadratu ( związanego z męskim pierwiastkiem Jang).

Suchy i słoneczny teren

Ubogie podłoże (często piaszczyste) o dużym nasłonecznieniu wspaniale sprawdzi się dla mało wymagających gatunków roślin. Na takiej glebie można sadzić :

Drzewa i krzewy

brzozę brodawkowatą, perukowiec podolski, pięciornik krzewiasty, rokitnik pospolity, sumak octowiec, śnieguliczkę białą i koralową oraz tamaryszek drobnokwiatowy

Iglaste gatunki roślin :

sosnę czarną, górską i pospolitą, świerk i jodłę kalifornijską.

Byliny:

Astry, jukkę lawendę, smagliczkę skalną.

---

http://bazgrajaca.blogspot.com/

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Róża w ogrodzie

Autorem artykułu jest Wanda Frasiak

Róża w naszej tradycji jest najczęściej wyrazem miłości, czasem szacunku i przyjaźni. Uchodzi za symbol piękna i doskonałości. Hodowlę odmian ogrodowych rozpoczęto już przed wiekami, w Chinach – ponad 500 lat p. n .e.

Róże wielokwiatowe i rabatowe przewyższają wszystkie inne krzewy bogactwem kolorów i form. Żadna inna roślina nie oddziałuje tak silnie na wyobraźnię jak róża. Prawie wszystkie nowe odmiany powtarzają kwitnienie, przez co utrzymują ładny wygląd przez całe lato. Róże dzieli się na odmiany długo kwitnące, odporne na deszcz, pachnące, do półcienia oraz do miejsc gorących i słonecznych.

W październiku zaczyna się okres jesiennego sadzenia róż. W większości róże łatwo przystosowują się do miejsca w którym rosną. Najlepiej jednak rozwijają się na stanowiskach słonecznych i przewiewnych, w glebie luźnej i żyznej. Należy unikać sadzenia róż przy rozgrzanej ścianie południowej domu, miejscu narażonym na przeciąg, w zupełnym cieniu, w podłożu piaszczystym i suchym, jak również w gliniastym i mokrym. Róże wielokwiatowe najlepiej wyglądają na oddzielnej grządce. Odmiany krzewiaste można sadzić pojedynczo lub w grupach, także z innymi roślinami. Róże rabatowe można zestawiać z bylinami. Różom pnącym potrzebne są konstrukcje podtrzymujące pędy. Róże znakomicie nadawają się na żywopłot wyznaczający granicę ogrodu.

Róże jako rośliny okrywowe potrafią szybko zająć całą powierzchnię ogrodu i zatrzymać w ten sposób rozmnażanie się chwastów. Wiele odmian róż okrywowych ma kształt niedużych krzaczków, dlatego tez określane są jako krzaczaste. Pędy róż okrywowych mogą się pokładać lub położyć. Kwitną najczęściej latem, ale jest wiele odmian powtarzających kwitnienie jesienią. Kwiaty mają płatki pojedyncze lub pełne. Nadawają się do obsadzenia otwartych terenów zielonych. Coroczna przycinka, która jest wskazana i konieczna dla innych gatunków róż, różom okrywowym nie jest potrzebna. Nie muszą być także usuwane zwiędłe kwiaty.

---

http://www.pasjeogrodow.blogspot.com/

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Ogrodowa uprawa roślin ozdobnych w styczniu i lutym

Autorem artykułu jest Wanda Frasiak

W styczniu i w lutym mało jest do zrobienia w ozdobnej części ogrodu. Więcej czasu w tym okresie poświęca się roślinom przechowywanym w pomieszczeniach.

W pierwszej połowie zimy zdarzają się okresy mroźne, ale bez śniegu. Takie okresy są szczególnie niebezpieczne dla wrażliwych roślin zimozielonych, jak wrzośce, berberysy oraz dla niektórych krzewów iglastych. W lutym trzeba sprawdzić stan ich okrycia i nieco zwiększyć warstwę słomy ochraniającą te rośliny przed przemarznięciem.

Przeglądamy rośliny mateczne, pelargonie. Przez okres zimy pelargonie powinny być przetrzymywane w pomieszczeniach widnych, o temperaturze 6-8 stopni C. Pelargonie nie zapadają w wyraźny stan spoczynku. Co jakiś czas sprawdzamy wilgotność ziemi, utrzymując ją na niskim poziomie. Należy także sprawdzać i usuwać części pędów z objawami chorobowymi.

Przeglądamy bulwy mieczyków, przetrzymywane w pomieszczeniu o temperaturze około 5 stopni C. Sprawdzamy czy pod suchymi, okrywającymi łuskami bulwa jest jędrna, czy nie występują na niej ciemne, wgłębione plamy i czy nie ma na nich śladów żerowania. W przypadku nieznacznego porażenia skutecznym sposobem ich zwalczania jest przesypywanie bulw naftaliną i szczelne opakowanie papierem na trzy tygodnie oraz przechowywanie w temperaturze 21-24 stopni C.

W lutym przenosimy do pomieszczeń o wyższej temperaturze skrzyneczki z cebulami roślin przygotowanych jesienią do pędzenia. Długość pędzenia okresu roślin cebulowatych zależy od gatunku i od odmiany i temperatury. Tulipany powinny zakwitnąć po 3-4 tygodniach, konwalie po 2 tygodniach, a krokusy po niecałych 2 tygodniach. Można wyhodować kwiaty na określony termin, co daje satysfakcję hodowcy i amatorowi.

W lutym rozpoczynamy siew roślin jednorocznych tzn. goździk, lobelia petunia, lwia paszcza oraz niektóre byliny.

Jeśli pogoda na to pozwala, w końcu lutego można rozpocząć cięcie krzewów ozdobnych, Wycinamy pędy starsze, które już kwitły w ubiegłych sezonach. Nie tniemy krzewów, które tworzą pąki kwiatowe już na jesieni np. forsycja, jaśminowiec – gatunki wcześnie kwitnące.

---

http://pasjeogrodow.blogspot.com/

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Sadzenie bylin rabatowych

Autorem artykułu jest Wanda Frasiak

Byliny na jednym miejscu rosną przez kilka lat, dlatego glebę pod nie trzeba starannie uprawić na głębokość 40 cm i dobrze nawozić. Najłatwiej rozmnożyć byliny przez podział kłączy, karp korzeniowych czy bulw.

Rośliny, które chcemy mnożyć przez podział, wykopujemy, otrząsamy z ziemi i rozrywamy małe kępki. Każda kępka powinna mieć co najmniej jeden wykształtowany pączek. Jeśli dzielone rośliny mają silnie splątane korzenie, można przecinać je ostrym nożem. Rany powstałe przy rozrywaniu wygładzamy ostrym nożem i lekko przesuszamy. Z jednej 3-4 letniej rośliny można otrzymać przez dzielenie 5 do 10 sztuk młodych roślin.

Najlepiej przesadzać byliny w okresie przesadzania tzn. w kwietniu (wszystkie kwitnące latem i jesienią) oraz sierpniu i wrześniu (wszystkie kwitnące wiosną). Byliny sadzimy w wykopanym dołku, umieszczamy w nim roślinkę i obsypujemy ziemię. Po posadzeniu ziemię wokół roślinki ugniatamy i podlewamy. Głębokość sadzenia bylin powinna być taka, aby szyjka korzenna znajdowała się 2-3 cm pod powierzchnią ziemi. Byliny rozrastają się szybko i szeroko.

Rośliny cebulowate rozmnażamy z cebulek przybyszowych wyrastających przy starych cebulach. Po wykopaniu cebul wybieramy małe cebulki i wsadzamy je w ziemię, najlepiej we wrześniu.

Można też rozmnażać byliny przez sadzonkowanie. Z jednej rośliny otrzymamy znacznie większą ilość egzemplarzy niż przy dzieleniu. Rośliny uzyskane z sadzonek zakwitną później. Sadzonki robimy z pędów, które ucinamy tuż pod liśćmi. Każda sadzonka powinna mieć 3 liście. Do skrzynek, w których umieścimy sadzonki wsypujemy warstwę ziemi inspektowej lub liściowej z piaskiem, na wierzch dajemy 2 cm warstwę czystego piasku podlewając wodą przez drobne sitko. Sadzonki wtykamy w piasek pionowo na głębokość 1 cm, skrzynki z sadzonkami przykrywamy szybą, na którą nakładamy papier w czasie silnego nasłonecznienia. Zraszamy sadzonki drobnym rozpylaczem 4 razy dziennie. Po kilku dniach zdejmujemy szybę, a gdy sadzonki się ukorzenią przesadzamy je na rozsadnik. Jesienią wsadzamy rośliny na miejsce stałe. Sadzonki przygotowujemy przed kwitnieniem roślin w maju albo w sierpniu.

---

http://www.pasjeogrodow.blogspot.com/

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl